24 Δεκεμβρίου 2010

Χριστουγεννιάτικα

~




Heey! Τα κατάφερα λοιπόν, είχα πει πως θα έκανα άλλη μια ανάρτηση μέσα στον Δεκέμβρη, και να' τη! Γιούπι. Η τελευταία ανάρτηση για τον χρόνο λοιπόν. Ήμουν ανάμεσα στο να παρουσίαζα τις τοπ-10 σκηνές blood, gore και splatter στην ιστορία των b-movies και στο να γράψω για τα Χριστούγεννα, τελικά επικράτησε το δεύτερο.

(καλά, ίσως να μην ισχύει και τόσο αυτό για το δίλλημα)

Μέρες γιορτών λοιπόν, ας καταπιαστώ λοιπόν με μία απο τις αγαπημένες μου ασχολίες - την αμπελοφιλοσοφία - και ας αναλύσω λίγο την όλη φάση με τα Χριστούγεννα. Και σεις φίλοι αναγνώστες, που ως γνωστόν βαριέστε αφόρητα τα πολλά μπλα μπλα, μπορείτε τώρα να σταματήσετε να διαβάζετε. Σας εύχομαι καλή χρονιά και όλα τα υπόλοιπα (γιατί σιγά μη φτάσετε ως το τέλος που θα το ξαναπώ ούτως ή άλλως, ποιός αντέχει τις κουνελοσοφίες).





The Christmas Debate


Ωραία εποχή τα Χριστούγεννα και ομολογώ κάθε χρόνο τα περιμένω με ανυπομονησία και κοιτάω να τα ευχαριστηθώ όσο περισσότερο γίνεται. Όπως συμβαίνει με κάθε θεσμό όμως, η μεγάλη αυτή γιορτή ενέχει μια πλευρά πρακτική και μια άλλη περισσότερο συμβολική. Τελικά τι είναι τα Χριστούγεννα, στην ουσία τους? Πρόκειται για μια μοναδική, "μαγική" ίσως εποχή? Είναι μια παγκόσμια γιορτή αγάπης και συναδέλφωσης? Είναι μια χριστιανική πάνω απ' όλα φάση? Είναι το ακριβώς αντίθετο, μια πλήρως εκκοσμικευμένη γιορτή όπου πρωταγωνιστούν οι αγορές και το χρήμα? Είναι απλά μια περίοδος διακοπών? Είναι η αφορμή για να κάνει μια βαρετή και ανούσια ανάρτηση το φονικό κουνέλι στο blog του?

Λοιπόν, ας τα πάρουμε ένα ένα.






1 # "Τα Χριστούγεννα είναι μια μεγάλη γιορτή του χριστιανισμού. Στις 25 Δεκέμβρη γιορτάζουμε τον ερχομο του θείου βρέφους στη γη, τη γέννηση του Ιησού Χριστού. Για το περίλαμπρο αυτό γεγονός στολίζουμε με δέντρα και φωτάκια τα σπίτια μας, λέμε τα κάλαντα, ανταλλάσουμε δώρα, τρώμε, πίνουμε και περνάμε όμορφα με συγγενείς και φίλους".


Ε, χμ. Μάλιστα. Δε βρίσκετε κάποιο νοηματικό χάσμα ανάμεσα στην γέννηση του Ιησού απο τη μία και στα δέντρα και τα φαγοπότια απο την άλλη? Γιατί δέντρα? Γιατί κάλαντα? Γιατί το γκι και τα στολίδια? Τι σχέση έχουν τα λυσσασμένα και ανυπόμονα ξεσκίσματα του περιτυλίγματος των παιδικών δώρων ("γαμώτο καλύτερα να μου είχε δώσει χρήματα η θεία, απαίσια είναι αυτή η μπλούζα!") με μια ταπεινή γέννηση ενός βρέφους σε μια φάτνη? Βρείτε τη σχέση που έχει ο Ρούντολφ το Ελαφάκι με τον Ιωσήφ και την Παναγία και κερδίστε και δυο σοκολατάκια δώρο!

Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει καμία απολύτως σχέση ανάμεσα τους. Πρόκειται απλά για μια όμορφη και βολική πλάνη που επικράτησε ιστορικώς. Όλα τα κλασικά έθιμα των Χριστουγέννων όπως τα γνωρίζουμε υπήρχαν πολύ πριν την εμφάνιση του χριστιανισμού, μόνο που τότε ονομάζονταν διαφορετικά.

Οι Βαβυλώνιοι γιόρταζαν την ετήσια επικράτηση του θεού τους Μαρντούκ έναντι των Δυνάμεων του Χάους με ένα φεστιβάλ 12 ημερών στο τέλος κάθε χρόνου και στην αρχή του χειμώνα. Σύμφωνα με τους Αιγύπτιους, ο θεός τους Όσιρις είχε γεννηθεί στις 25 Δεκέμβρη. Μετά τον θάνατο του η γυναίκα του Όσιρι, η θεά Ίσις, άφηνε δώρα κάτω απο ένα δέντρο το οποίο ξεφύτρωνε κάθε χρόνο συμβολίζοντας την αναγέννηση του. Στις 25 Δεκέμβρη γιόρταζαν στη Φρυγία τη γέννηση του δικού τους θεού-Ήλιου, Άττις, ενώ στην Περσία τον θεό αυτό τον ονόμαζαν Μίθρας.





Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν το δικό τους "θείο βρέφος", που δεν ήταν άλλο απο τον Διόνυσο, γεννημένος και αυτός απο μια παρθένο, τη Σέμελη. Οι Ρωμαίοι είχαν το δικό τους περίλαμπρο ετήσιο φεστιβάλ, τα Σατουρνάλια, επίκεντρο του οποίου ήταν (φυσικά) άλλος ένας θεός , ο Σάτουρν/Κρόνος. Τα Σατουρνάλια ξεκινούσαν μετά τα μέσα του Δεκέμβρη και κατά τη διάρκεια τους οι Ρωμαίοι στόλιζαν τα σπίτια τους, τοποθετούσαν κεράκια στα δέντρα, αντάλλασαν δώρα και ευχές. Στη Σκανδιβαβία είχαν ξέφρενους εορτασμούς την ίδια εποχή για το Yuletide, όταν η μεγάλη σκανδιναβική νύχτα έδινε τη θέση της στις πρώτες ακτίνες του επανεμφανιζόμενου ηλίου. Οι Σκανδιναβοί έπιναν, έτρωγαν, τραγουδούσαν και διακοσμούσαν τα δέντρα τους με μήλα.

Πίσω απ' όλα βρίσκεται ένα φυσικό γεγονός και η συμβολική του σημασία. Ο ερχομός του χειμερινού ηλιοστασίου, στις 22 με 25 Δεκέμβρη, ο οποίος σηματοδοτεί την έναρξη του χειμώνα απο τη μία και την σταδιακή επανεμφάνιση του ήλιου απο την άλλη, μια που απο τότε η διάρκεια της μέρας σταδιακά μεγαλώνει μέχρι να ξεπεράσει πια τη νύχτα με τον ερχομό της άνοιξης. Η επικράτηση του Φωτός πάνω στο Σκοτάδι, του θεού-Ήλιου πάνω στις δυνάμεις της νύχτας και η αναγέννηση της Φύσης. Εξάλλου το γκι, ή τα χριστουγεννιάτικα πουρνάρια, υπήρξαν σύμβολα γονιμότητας στην κέλτικη παράδοση.

Η 25η Δεκέμβρη ως η μέρα γέννησης του Ιησού καθιερώθηκε μετά τα πρώτα 300/400 χρόνια απο την εμφάνιση του χριστιανισμού, όταν άρχισε να παίρνει και το πάνω χέρι, ενσωματώνοντας ή εξαλείφοντας τις ανταγωνιστικές παγανιστικές θρησκείες που επικρατούσαν ως τότε. Έθιμα αιώνων βέβαια ήταν δύσκολο να εξαφανιστούν, επομένως ο χριστιανισμός ενσωμάτωσε μια χαρά στην κοσμοθεωρία του τις υπάρχουσες αντιλήψεις και γιορτές.

Και έτσι καταλήξαμε στην φάτνη κάτω απο το χριστουγεννιάτικο δέντρο. Ίδια ιστορία, εντελώς διαφορετικοί πρωταγωνιστές.






2 # "Τα Χριστούγεννα είναι μια παγκόσμια γιορτή Αγάπης."


Αυτό απορρέει φυσικά απο το πρώτο σκέλος, οτι τα Χριστούγεννα θεωρούνται μια "χριστιανική" γιορτή. Και απο τη στιγμή που ο χριστιανισμός είναι η "Θρησκεία της Αγάπης", ε, τα Χριστούγεννα πρωτοστατούν υποτίθεται σ' αυτό. Και να οι έρανοι, και να οι δωρεές, και να που όλοι ανακαλύπτουν την κρυμμένη ανθρωπιά μέσα τους, και να που όλοι γίνονται φίλοι και αδέρφια..... για λίγες μέρες έστω ρε αδερφέ.

Αν και τις περισσότερες φορές και οι λίγες μέρες πολλές είναι. Λίγες ώρες θα ταν σωστότερο να πω, ίσως και λίγα λεπτά. Ξέρεις, την ώρα εκείνη που βλέπεις την ωραία εκείνη χριστουγεννιάτικη ταινία και συγκινείσαι στο τέλος και σκέφτεσαι "τι ωραία που θα ήταν να ήμασταν όλοι έτσι" και "god bless everyone" και τα λοιπά.






Όλα αυτά εμένα μου θυμίζουν τη "Μέρα Χωρίς Αυτοκίνητο" ή "Τη Μέρα που Λέμε Όχι στην Τηλεόραση", ή τη "Μέρα που Λέμε Όχι στην Συμβατικότητα και Κάνουμε Ελεύθερο Έρωτα στον Δρόμο" (το τελευταίο θα ήθελα να υπάρχει). Η Μέρα της Αγάπης. "Buh, humbug!", που θα έλεγε και ο Σκρουτζ (όχι ο Μακ Ντακ ρε, ο άλλος).

Αυτά είναι ανοησίες, όχι γιατί δεν είναι δυνατόν να υπάρξουν εδώ κι εκεί υπέροχοι άνθρωποι και αληθινά όμορφες πράξεις. Είναι ανοησίες γιατί δε μπορείς να περιορίσεις τις καλύτερες πτυχές του ανθρώπινου είδους σε μια μέρα μόνο. Είναι χαζό και είναι υποκριτικό. Ή το χεις ή δε το χεις ρε αδερφέ, γενικά, πέρα απο γιορτές και επισημότητες.

Να γιορτάζεις την αναγέννηση της φύσης και τη ζωή, αυτό μάλιστα (όπως κάνανε εκείνοι οι καταραμένοι οι ειδωλολάτρες, φτου κακό). Να γιορτάζεις τη γέννηση του βρέφους που μας.... απάλλαξε απο τις αμαρτίες (wtf?) και να πανηγυρίζεις την... Αγάπη (πως?), ε, δε ξέρω ρε παιδιά, λίγο χαζό μου φαίνεται.

(βέβαια αν δούμε τη γέννηση του βρέφους συμβολικά, όπως και θα έπρεπε, τότε μια χαρά προσαρμόζεται η συγκεκριμένη πτυχή του μύθου στους υπόλοιπους, αλλά ποιός κόσμος το βλέπει συμβολικά? Ούτε η ίδια η Εκκλησία).






3 # "Τα Χριστούγεννα δεν είναι παρά ένα καταναλωτικό όργιο, και το αληθινό τους πνεύμα έχει χαθεί."

Αα, εδώ ερχόμαστε στην ουσία. Κάποτε υπήρξαμε παγανιστές και πηδιόμασταν ελεύθερα, τώρα τα όργια τα φυλάμε για τις αγορές μας και όσο αφορά το πήδημα, ε, οκ, ας πούμε οτι κάτι κάνουμε και απ' αυτό πίσω απο τους τέσσερεις τοίχους του σπιτιού μας. Που και που. Κάποιοι απο μας. (στο κουνέλι αρέσει να χοροπηδάει, χοπ χοπ).

Το καταναλωτικό όργιο ισχύει ούτως ή άλλως για την κοινωνία που ζούμε, είναι μέρος του κοινωνικά κατασκευασμένου dna μας, σιγά μη περίμενε τα Χριστούγεννα για να αναδειχτεί. Είναι λίγο χαζό αυτό για το "αληθινό πνεύμα" των Χριστουγέννων, το οποίο τάχα το έχει καταβαραθρώσει η ξέφρενη καταναλωτική μανία. Για ποιό πνεύμα μιλάμε? Πότε υπήρξε αυτό το πνεύμα? Κατά το ιστορικό τους παρελθόν, τα Χριστούγεννα (όταν δεν είχαν ονομαστεί έτσι ακόμα) υπήρξαν μια γιορτή χαράς, ένα πανηγύρι, με δώρα, στολίδια και μουσικές. Ε, το ίδιο συμβαίνει και τώρα. Μόνο που ζούμε σε μια κοινωνία που τα δώρα κοστίζουν, μετριώνται σε χρήμα.





Αν το "αληθινό πνεύμα" έχει να κάνει με τα χριστιανικά ιδεώδη της "αγάπης και ταπεινοφροσύνης" κλπ, αφήστε το καλύτερα, δεν έχει καν νόημα να το συζητήσουμε. Αυτά περί ταπεινοφροσύνης και λιτής ζωής και τα παρόμοια έχουν ύπουλες ρίζες και μερικές φορές πετάνε επικίνδυνα παρακλάδια (οι έχοντες ας είναι ταπεινοί, οι μη έχοντες όμως δεν πρέπει να είναι, χρειάζεται να διεκδικούν, να διεκδικούν συνέχεια το καλύτερο!).

Αν πάλι μας ενοχλεί το γεγονός οτι τέτοιες μέρες υπάρχουν τόσοι και τόσοι άνθρωποι που υποφέρουν και δεν γιορτάζουν, αυτό δεν έχει να κάνει με καμιά αντίφαση προς το πνεύμα των Χριστουγέννων, αλλά με το απλό γεγονός οτι η κοινωνία στην οποία ζούμε στηρίζεται σε θεμέλια σάπια, που λίγους ευνοούν και πολλούς κατακρημνίζουν, όλο τον χρόνο, συνέχεια. Απλά για κάποιον λόγο τα Χριστούγεννα σκεφτόμαστε και αυτούς τους άμοιρους, ε, να γίνουμε μια φορά τον χρόνο και μεις φιλάνθρωποι.

Κι όμως, υπάρχει για μένα κάποιο κρυμμένο "πνεύμα", ναι. Υπάρχει κάτι βαθύτερο στον εορτασμό των Χριστουγγένων, απλά δεν έχει να κάνει με όσα ανέφερα ως τώρα. Θα επανέλθω στο τέλος!





4 # "Τα Χριστούγεννα υποδεχόμαστε όλο χαρά τους συγγενείς και φίλους και ερχόμαστε πιο κοντά"


Χμ, κάτι πάμε να αγγίξουμε τώρα. Ισχύει σε έναν βαθμό η πάνω πρόταση, δεν είναι όμως και δεν πρέπει να είναι απόλυτη. Πόσοι και πόσοι δεν είναι οι συγγενείς που καμία όρεξη δεν έχουμε να βλέπουμε, ή τα χαμόγελα που κάποιοι απο μας ψεύτικα σκορπάμε?

Τα Χριστούγεννα προσφέρονται για σύσφιξη σχέσεων ανάμεσα σε συγγενείς και φίλους (όπως όλες οι εορταστικές περίοδοι), ωστόσο αυτό ισχύει μόνο για σχέσεις που επιθυμούν να διατηρούνται. Γιατί οι υπόλοιπες απλά αναπαράγουν την στερεοτυπία της καταναγκαστικής επαφής.






5 # "Τα Χριστούγεννα είναι μια περίοδος διακοπών, γιούπι!"


Διακοπές, άρα και μια θαυμάσια, μια υπέροχη περίοδος, ανεξάρτητα του τι εορτάζεται και πως. Αλλά εδώ που τα λέμε αυτό ισχύει για ένα ποσοστό του πληθυσμού μόνο, μικρό κιόλας. Τους μαθητές κατά μεγάλο λόγο, τους φοιτητές κατά μικρότερο (άλλο να διακόπτεις το εξαντλητικό πρόγραμμα των σχολείων και των φροντιστηρίων για 2 βδομάδες και άλλο να διακόπτεις το φοιτητιλίκι) και κάποια, μικρή μάλλον, μερίδα εργαζόμενου πληθυσμού. Γιατί όλοι οι υπόλοιποι συνεχίζουν να εργάζονται καθ'όλη την περίοδο των "διακοπών" και να νοσταλγούν την ευτυχισμένη εκείνη εποχή που ήταν παιδιά και είχαν μπροστά τους δύο ολόκληρες βδομάδες παιχνιδιού και ξεκούρασης.



Ιντερλούδιο. Τα Κάλαντα.




("Τα Κάλαντα", του Νικ.Λύτρα)


Κάνω εδώ μια μικρή παύση. Ξεπρόβαλα σήμερα απο την κουνελοφωλιά μου για λίγες ώρες και έκανα κάποιες βόλτες. Μου άρεσε που έβλεπα τα παιδάκια με τα τρίγωνα στο χέρι, εδώ κι εκεί στους δρόμους. Μου έχει δοθεί κατά καιρούς η αίσθηση οτι "έχουν λιγοστέψει τα παιδιά που λένε τα κάλαντα" σε σχέση με παλιά, αλλά ίσως και να είναι η ιδέα μου απλά. Η αλήθεια είναι πως πέτυχα πολλά τέτοια στους δρόμους σήμερα.

Εγώ έλεγα τα κάλαντα τα χρόνια ανάμεσα στην Πέμπτη Δημοτικού μέχρι και την Τρίτη Γυμνασίου. Πρόκειται για πραγματικά απο τις όμορφες αναμνήσεις της παιδικής (και λίγο εφηβικής) μου ηλικίας, η όλη αίσθηση να εισχωρώ σε διάφορες πολυκατοικίες και σπίτια, να αντικρίζω τύπους και τύπους ανθρώπων, η χαρά της τελικής καταμέτρησης των χρημάτων, εκείνη η κυρία που μας είχε δώσει κάτι παλιές καραμέλες αντί για λεφτά και τις πετάξαμε (έχοντας πρώτα πείσει τους εαυτούς μας οτι μπορεί να ήταν βλαβερές), ωραίες καταστάσεις.

Η τελευταία χρονιά που πήγα ήταν και η πιο ελεεινή φυσικά. Συναντιόμαστε πρωί πρωί στον δρόμο με τον φίλο μου, μπουφάν, τριγωνάκια στο χέρι, έτοιμοι. Έλα όμως που το "χριστουγεννιάτικο μου δώρο" το είχα πάρει απο την προηγούμενη μέρα, τα λεφτά απο τα κάλαντα μου ήταν περιττά δηλαδή. Και το δώρο αυτό δεν ήταν άλλο απο το φοβερό και τρομερό (για τότε) NBA LIVE '96, για το Super Nintendo. Λέω και γω στον φίλο μου: "δεν αφήνουμε τα κάλαντα να πάμε να παίξουμε NBA Live???". Και κείνος μου λέει "μέσα!" και έτσι έγινε. Το τριγωνάκι έδωσε γρήγορα τη θέση του στο χειριστήριο της κονσόλας και το πρωινό κύλησε έτσι. Ααχ, παιδιά, μικροί διάβολοι.





Τα φετινά χριστουγεννιάτικα κάλαντα τελείωσαν, τα πρωτοχρονιάτικα είναι μπροστά μας όμως. Αν τυχαίνει και βρίσκεστε σπίτι σας λοιπόν τη μέρα εκείνη και σας χτυπήσουν ανοίξτε τους. Μη γίνετε και σεις απο κείνους τους πολλούς ξενέρωτους, το έθιμο με τα κάλαντα γαμάει και δέρνει, απλά. Ανοίξτε στα παιδάκια την πόρτα και θα τους έχετε χαρίσει (εσείς και όλοι οι άλλοι που θα τους ανοίξουν) μια όμορφη ανάμνηση, όταν πια θα έχουν μεγαλώσει...





Και επανέρχομαι στο θέμα μου.....



6 #" Τα Χριστούγεννα απλά είναι η αφορμή να κάτσει να αμπελοφιλοσοφήσει ο κούνελος στο blog του".

Πολύ εύστοχο αυτό ομολογώ, σχεδόν δε μπορώ να πάω κόντρα εδώ. Αλλά εδώ που τα λέμε, γιατί να κάτσω να ασχοληθώ τόσο πολύ με τα Χριστούγεννα και όχι με κάτι άλλο, ας πούμε, την κρίση στην παιδεία, τα ελλείματα στο Δημόσιο, τα χρέη, προτάσεις για να αποφεύγετε να πατάτε τις πεταμένες τσίχλες στον δρόμο, ή κάτι εποικοδομητικό για τους αναγνώστες βρε παιδί μου.

Η απάντηση είναι απλή. Γιατί έτσι μου αρέσει. Και δε θα μου άρεσε αν δε μου άρεσαν τα Χριστούγεννα σαν γιορτή. Και για ποιόν λόγο μου αρέσουν λοιπόν? Έτσι επανερχόμαστε στα αρχικά...







7 # Το Μαγικό Εφτά


Δεν είναι απαραίτητα περίοδος διακοπών. Η σχέση τους με τον χριστιανισμό είναι προβληματική. Τα λόγια για αγάπες συχνά υποκριτικά. Τα ψεύτικα χαμόγελα μας εκνευρίζουν. Οι ατελείωτες αγορές έχουν και τα όρια τους.

Κι όμως, τα Χριστούγεννα είναι γαμώ τις εποχές. Ναι ρε παιδιά, είναι. Αρκεί να ακούσεις (για 10000στη φορά) ένα χριστουγεννιάτικο τραγούδι, να δεις (για 500στη φορά) εκείνη την ταινία, να αγναντέψεις ένα στολισμένο δέντρο, να περπατήσεις έξω και να κόψεις κίνηση. Kαι ναι, να κάνεις και ένα δώρο παραπάνω στον εαυτό σου. Και αν έχεις συγγενείς ή φίλους που γουστάρεις, τόσο το καλύτερο, να βρεθείτε, να φάτε και να πείτε.





Γιατί σε τελική ανάλυση, αν υπάρχει κάποιος ουσιώδης συμβολισμός εδώ, είναι εκείνος που ήταν πάντα. Η φλόγα στην έναρξη του χειμώνα, το αστέρι πάνω στον σκοτεινό ουρανό, η μικρή φωτιά που τρεμοπαίζει στο χιονισμένο δάσος. Τα φωτάκια πάνω στο δέντρο όπως λάμπουν μες στη νύχτα. Ο Ήλιος που αναγεννιέται, ο θεός (ή η φύση) που ξεφυτρώνει μέσα στον χειμώνα, σα δέντρο που απλώνει τα πρώτα του κλαδιά, ο αιώνιος κύκλος που αδιάκοπα συνεχίζει την πορεία του. Γι' αυτό και ο κόσμος το γιόρταζε πάντα, δίνει και παίρνει δώρα, τρώει και πίνει και τραγουδάει. Υπάρχει μια "μαγεία", και εδώ οι θρησκείες και τα folklore συναντιώνται. Και όλα αυτά έχουν περάσει μέσα απο γενιές και γενιές, μέσα απο αιώνες και χιλιετίες, στο συλλογικό όλων μας ασυνείδητο.

Διαφωνείτε? Ε λοιπόν, ένα πράγμα θέλω να κάνετε μόνο:

Σκεφτείτε. Ένα νυχτερινό χιονισμένο τοπίο. Με δέντρα και να αποπνέει ζεστασιά. Ίσως κάποιο φως καπού εκεί χωμένο. Ένα σπίτι, μια πόλη στο βάθος, μια φωτιά, μια λάμπα του δρόμου, δεν έχει σημασία, οτιδήποτε. Και κάπου μέσα του εκεί, μέσα στο τοπίο αυτό, ακούστε με τη φαντασία σας τον ήχο απο καμπανάκια και έλκηθρα. Και απο τριγωνάκια ίσως. Απλά φέρτε αυτόν τον ήχο στο μυαλό σας, μέσα στην εικόνα αυτή. Και μη σκεφτείτε τίποτα άλλο.

Εκείνο που σου προκαλεί ο ήχος και η εικόνα είναι αυτό ακριβώς που εννοώ, όταν μιλάω για συλλογικά ασυνείδητα.



Επίλογος


Αυτά λοιπόν. Ήθελα να κάνω άλλη μια χριστουγεννιάτικη ανάρτηση, την έκανα. Είχα στόχο να έγραφα κι άλλα.... ήθελα να προτείνω μουσικές και ταινίες για τα Χριστούγεννα, αλλά.... βγαίνουν πααααρα πολλά. Του χρόνου λοιπόν! :P

Καλές γιορτές σε όλους/ες και τα λέμε απο τον νέο χρόνο!






~

2 σχόλια:

  1. Χρόνια Πολλά φίλε μου, και καλές γιορτές !

    Ξέρεις πόσο απολαμβάνω τις αμπελο-κουνελο-φιλοσοφίες σου, και φυσικά πόσο μου αρέσει να προσθέτω και τις δικές μου ρηχο-στόχαστες πιθηκο-φιλοσοφίες.

    Πολύ ωραία η σύγκριση των εθίμων των διαφόρων θρησκειών και πολιτισμών που έκανες (μήπως έχεις δεί το Zeitgeist - προσωπικά το βρήκα πολύ παραπληροφορητικό)

    Το νόημα των Χριστουγέννων (αν υπάρχει κάτι τέτοιο) νομίζω πως μόνο τα μικρά παιδιά μπορούν να το αντιληφθούν πλέον, μιας και εμείς οι μεγαλύτεροι είμαστε πολύ απασχολημένοι με τις "ενήλικες" ανησυχίες μας. Προσωπικά τείνω προς την εκδοχή 4, χωρίς φυσικά να αγνοώ την οδυνηρή αλήθεια της 3.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σ'ευχαριστώ φίλτατε πίθηκε και ανταποδίδω τις ευχές! Όταν δύο ζώα κάθονται και φιλοσοφούν το αποτέλεσμα δε μπορεί παρά να έχει ενδιαφέρον (γι' αυτά και μόνο)

    Το έχω δει το Zeitgeist, το πρώτο του μέρος (που έχει και κοινά με όσα έγραψα) το είχα βρει εξαιρετικά ενδιαφέρον, το δεύτερο μέρος πάλι με τις θεωρίες συνομωσίας για την 11η Σεπτέβρη είναι περισσότερο αμφιλεγόμενο (και για τους ίδιους τους δημιουργούς του).

    Ασφαλώς και αφορά - κυρίως - τα παιδιά το όποιο νόημα των Χριστουγέννων (προσπάθησα να δείξω τι εννοώ εγώ με αυτό στο κείμενο μου), αλλά και όσους αφήνονται να σκεφτούν και να αισθανθούν σαν παιδιά.

    Και φυσικά η κατεξοχήν αληθινή εκδοχή για μένα δεν είναι άλλη απο την 6, χεχεχε! Ήθελα απλά να κάνω μια ζουμερή χριστουγεννιάτικη ανάρτηση, και την έκανα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή