24 Μαΐου 2014

Οι μικρές, καθημερινές μας πτήσεις





Κάποιες μέρες ξημερώνει, έχεις όλο το χρόνο στη διάθεση σου και θες να βγεις να περπατήσεις... Όχι να πας για καφέ, ή να ψωνίσεις, ή να δεις κάποιο φίλο, ή οτιδήποτε. Να κάνεις τη βόλτα σου, μόνος.

Κατεβαίνεις κέντρο, περπατάς, γυρνάς Μοναστηράκι, Πλάκα... παρατηρείς τον κόσμο, αφήνεσαι στους ήχους, τα χρώματα, την κίνηση των περαστικών. Ο ήλιος ζεστός, νωχελικός, σε λούζει με φιλόξενες ακτίνες. Βάζεις μουσική στ' ακουστικά και πιάνεις τον εαυτό σου να γίνεται όλο και περισσότερο ελαφρύς. Τα πόδια σου, ανεπαίσθητα, σταδιακά, φαίνεται να χάνουν την επαφή τους με το έδαφος.

Η μουσική - που αρχικά είχες σε χαμηλή ένταση, μα σταδιακά τη δυναμώνεις - σε παρασέρνει σε αέρινους λαβύρινθους φαντασιώσεων, χορού, ταξιδιού και έρωτα. Και συ υφαίνεις τα νήματα του ανέμου, πλάθοντας κάστρα μες στα σύννεφα.

Οι νότες και ο ήλιος σου γεννούν εικόνες, σκέψεις που εισχωρούν κάτω απ' το χαλί της πραγματικότητας, το σηκώνουν, τινάζουν παιχνιδιάρικα τη σκόνη και το στρέφουν από την ανάποδη. Αυτό που κοιτάζεις είναι η πραγματικότητα φιλτραρισμένη από το φανταστικό πέπλο που έχεις χτίσει - εσύ, παρέα με τον ήλιο και τις νότες. Ο κόσμος γύρω, πλήθος συνοδοιπόρων, στα δρομάκια, στα μαγαζιά, στο τρένο, φαντάζει όμορφος στα μάτια σου. Εκείνος ο τύπος που περνάει από κοντά σου... Θες να του πεις ένα "κόλλα το ρε φίλε". Εκείνη η κοπέλα που κάθεται απέναντι σου - την παρατηρείς και θες να την πλησιάσεις και να της πεις πόσο όμορφη τη βρίσκεις. Αυτό μόνο και να φύγεις. Ο έρωτας σε κατακλύζει, και εκείνος δε γνωρίζει πρόσωπο, βρίσκεται παντού - η μία κοπέλα δίνει τη θέση της στην άλλη, μετά στην άλλη. Νιώθεις σα τον Πάνα, γυρίζοντας στα δάση, δυνατός, αγνός και πρόστυχος συνάμα, ενώ σε περιτριγυρίζουνε οι Νύμφες.

Αισθάνεσαι πως αυτός ο κόσμος είναι ο καλύτερος, ο μόνος δυνατός, πως η ουτοπία είναι εδώ, η επανάσταση πέτυχε, η φύση είναι παντού και το παρόν απολαμβάνει τον εαυτό του, χωρίς να ζητά λογαριασμό από το μέλλον, χωρίς να ντρέπεται το παρελθόν.

Έχεις γίνει ένα αερόστατο και ίπτασαι. Και οι άνθρωποι φαντάζουν σα μυρμήγκια, ενδιαφέροντες, και οι πολιτείες τους χαριτωμένες. Μέθυσες, μα ουσία σου υπήρξε ο ήλιος, η μουσική και τα όμορφα πρόσωπα του πλήθους.

Κάθε μεθύσι όμως κάποια στιγμή τελειώνει. Πεταμένα φέιγ βολάν στο πεζοδρόμιο με διαφημιστικά χαμόγελα πολιτικών. Ψηφίστε εμένα για να γίνει καλύτερος ο κόσμος. Σκυθρωπά πρόσωπα, που για κάποιο λόγο πριν δεν έβλεπες. Μια χαραμάδα μέσα σου, από την οποία εισχωρούν σκέψεις δυσάρεστες. Μια μορφή στο τρένο, που σου θύμισε μια φιλία που τώρα δεν υπάρχει. Υποχρεώσεις. Αβεβαιότητα. Ο χρόνος που κυλάει. Ένα τσίμπημα άγχους.

Το αερόστατο προσγειώθηκε στο έδαφος. Η μουσική δε σε μεθάει πια, ο ήλιος φαντάζει φορτικός. Η φαντασία ανήκει στη σφαίρα τ' ουρανού, η πραγματικότητα είναι άλλη. Αποζητάς την ησυχία του σπιτιού σου. Καιρός να περπατήσεις στα δυο σου πόδια πάλι.

Κι όμως. Το αερόστατο είναι ακόμα εκεί, σε περιμένει.

Και γνωρίζεις πως κάποια στιγμή, σύντομα, θα το επαναλάβεις. Εσύ, η μουσική και ο ήλιος. Γιατί είναι αυτές ακριβώς, οι μικροσκοπικές, φευγάτες πτήσεις, που καθιστούν το βάδισμα της καθημερινότητας μας ελαφρύτερο...




5 σχόλια:

  1. πολύ όμορφη η πτήση σου πραγματικά την απόλαυσα αν και η προσγείωση λίγο απότομη...
    μοιάζουν οι πτήσεις μας λίγο πολύ όλοι τις κάνουμε...
    καλό απόγευμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ήταν λίγο απότομη η προσγείωση, ναι! Ποιός ξέρει, ίσως όλα είναι θέμα εξάσκησης. :) Καλό βράδυ!

      Διαγραφή
  2. Άψογος! Και η πτήση και η προσγείωση!
    Και τώρα που μου το θύμισες, όταν φθινοπωριάσει, κάποιο σούρουπο ανέβα από τη βιβλιοθήκη του Αδριανού, απέναντι από το Μετρό Μοναστηράκι, με δεξιά σου το Αστεροσκοπείο, όλη τη Ρωμαϊκή Αγορά. Θα μεταφερθείς σε άλλον κόσμο και θα σου αρέσει, στο εγγυώμαι.
    Μερικές φορές είναι προνόμιο το να ζεις σε αυτή την πόλη, κάτω από την Ακρόπολη...
    Καλό βόλι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να είσαι βέβαιος πως θα ακολουθήσω την πρόταση σου αγαπητέ Λωτοφάγε! Κάποιες φορές, σε ορισμένα σημεία της, αυτή η πόλη είναι πραγματικά όμορφη... και μια απλή βόλτα στα παραδοσιακά στενά της μπορεί να δώσει φτερά στα πόδια σου - και στην ψυχή σου. Cheers!

      Διαγραφή
  3. Μια καθημερινή πτήση με λογοτεχνική ματιά!
    Αυτές οι μικρές πτήσεις είναι τονωτικές ενέσεις σε μια πεζή και συχνά σκληρή ή αηδιαστική πραγματικότητα.
    Όποιος καταφέρνει να παντρεύει αρμονικά τη φαντασία με αυτά που βιώνει είναι εκείνος που ξέρει να χαμογελά ειλικρινά και να προχωρά με θάρρος...
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή