6 Ιουλίου 2015

Keep Walking





Θυμόσαστε το Μύθο του Σίσυφου, φαντάζομαι. Ο Καμύ είχε γράψει ένα από τα σημαντικότερα του δοκίμια βασισμένος σε αυτόν. Η κεντρική ιδέα ήταν αυτή: σπρώχνεις μονίμως έναν βράχο πάνω στο βουνό και ο βράχος κάποιες φορές πέφτει. Και αυτό επαναλαμβάνεται συνέχεια. Οι επιλογές τότε είναι δύο: ή τα παρατάς, έχοντας πια κουραστεί, βλέποντας τη ματαιότητα της πράξης. Ή συνεχίζεις την προσπάθεια.

Πάντα οι επιλογές είναι δύο. Τουλάχιστον δύο. Παντού. Έτσι ήταν – έτσι θα είναι.

Αυτό αν θέλετε είναι ένας μικρός επίλογος στα γεγονότα της περασμένης εβδομάδας, ιδωμένα από την ψυχολογική τους σκοπιά – όχι την πολιτική. Μιας εβδομάδας που ζήσαμε ένα πρωτοφανές κλίμα επιτηδευμένου τρόμου και επιθετικού αρνητισμού. Και μια μικρή εξομολόγηση: χαίρομαι που συμμετέχουμε ενεργά σε αυτόν εδώ τον κόσμο του Διαδικτύου. Είναι ένας κόσμος αδιαμφισβήτητα περισσότερο προοδευτικός και δημοκρατικός, συγκριτικά με τον κόσμο των παραδοσιακών Μέσων Μαζικής “Ενημέρωσης”.

Τα δεύτερα ανήκουν σε έναν κόσμο που οφείλει να ξεπεραστεί – αργά ή γρήγορα. Το ίδιο και οι αξίες που εξυπηρετούν, η μονόδρομή τους ενημέρωση, τα συμφέροντά τους, η ανύπαρκτη πολιτισμική ταυτότητά τους. Επιστρέψτε μου να γίνω και γω ένας μικρός Νοστράδαμος, μια μικρή Κασσάνδρα (μόνο οι άλλοι θα το κάνουν;) και να προφητέψω πως οι μέρες σας, αγαπητά μου παραδοσιακά ΜΜΕ, είναι μετρημένες. Ίσως να χρειαστούν δεκαετίες... μα γνωρίζουμε καλά πως το μέλλον βρίσκεται εδώ, στο “Παγκόσμιο Χωριό” (όπως το είχε αποκαλέσει ο κοινωνιολόγος Μάρσαλ Μακλούαν) του Διαδικτύου.

Ασφαλώς το Διαδίκτυο θέτει πολλά νέα ερωτήματα με τη σειρά του – σε θέματα ελέγχου, ταυτότητας, μαζικής επιρροής, αμφιλεγόμενης ενημέρωσης, διαφημίσεων και άλλα πολλά. Μα αυτός ο κόσμος που είναι Ένας και στον οποίο όλοι συμμετέχουμε λιγότερο ή περισσότερο ενεργά – αυτός είναι ο κόσμος του αύριο. Δεν υπάρχει πια μονόδρομος πομπός και δέκτης. Είμαστε όλοι πομποί και δέκτες ταυτόχρονα. Όπως αντίστοιχα στην πολιτική, θα έρθει κάποτε η μέρα (ίσως δεκαετίες, ίσως αιώνες μετά) που θα θεωρούμε δεδομένη τη συμμετοχή μας – και όχι απλά ρίχνοντας μια ψήφο. Θα “είμαστε υπεύθυνοι για την ιστορία μας”, όπως έλεγε ο Καστοριάδης. Και θα το θεωρούμε αναφαίρετο δικαίωμά μας να αποφασίζουμε οι ίδιοι για τη μοίρα μας.

Κάποια μέρα. Στο μέλλον. Έχουμε καιρό ακόμα. Μα οι σπόροι έχουν πέσει, να το ξέρετε.


***


Όσο αφορά το υπαρκτό αύριο και την δύσκολη πραγματικότητά του; Εδώ επιτρέψτε μου να αποφύγω τους “κασσανδρισμούς”. Προφήτης δεν γίνομαι. Επιστρέφω απλά στον μύθο του Σίσυφου. Σπρώχνεις τον βράχο... και αν ο βράχος πέσει, για άλλη μια φορά... οι επιλογές σου είναι δύο:

Τα παρατάς. Ή συνεχίζεις. Keep walking, που λένε. Ή, όπως έλεγε ο Καμύ: “Πρέπει να φανταστούμε τον Σίσυφο ευτυχισμένο”.




8 σχόλια:

  1. Πάμε παρακάτω να δούμε Κούνελε....... έχουμε δουλειά μπροστά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Keep walking, keep dreaming, keep hoping, keep thinking... Και εσύ, κουνελάκι αγαπημένο, keep writing

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Με βρίσκει τόσο σύμφωνη όλη η φιλοσοφική σκέψη που εκφράζεται με λόγια στο κείμενό σου όσον αφορά τα ΜΜΕ, το διαδίκτυο την πολιτική και την κοινωνία.

    Οι άνθρωποι των ΜΜΕ είναι χωρίς πολιτισμική ταυτότητα, είπες. Σωστά, αλλά θα το έλεγα λίγο πιο ωμά. Είναι χωμένοι τόσο βαθιά στον βούρκο που έχουν χάσει πυξίδα και χάρτη. Η πορεία διαφυγής χαμένη κι αυτή. Ίσως κάποιος τους τραβήξει απότομα από εκεί μέσα και βρουν τη διαδρομή τους.
    Το διαδίκτυο έχει την ελευθερία - ακόμα κι ας είναι "μεγάλος αδερφός" - και τη δυνατότητα της συμμετοχής έξω από τα στενά πλαίσια της γειτονιάς, της πόλης, της χώρας και αυτό είναι τεράστιο κέρδος παρά τα αρνητικά που αναφέρεις, αλλά θα πρέπει να είμαστε γνώστες του όλοι οι χρήστες του μέσου αυτού. Όμως αυτό δεν θα έρθει να αντικαταστήσει την δια ζώσης επικοινωνία, ενημέρωση, συσπείρωση. Θα έρθει να ενισχύσει κάθε προσπάθεια και ναι, είναι ήδη το μέλλον.

    Όσο για το θέμα της πολιτικής που ανέφερες είναι το όνειρό μου να φτιάξουμε μια τέτοια κοινωνία, όπου όλοι θα συμμετέχουμε στην λήψη αποφάσεων Δεν υπάρχει πιο δίκαιη μορφή οργάνωσης μιας κοινωνίας, όπου οι πολίτες είναι ουσιαστικά ενεργοί. Τότε θα εκλείψουν πολλά ευτράπελα και όλοι θα είναι σε εγρήγορση. Είμαι κι εγώ σίγουρη ότι ο σπόρος έχει πέσει, αλλά θέλει τον χρόνο του, όπως κάθε τι που βρίσκεται σε διαδικασία "κυοφορίας". Μέχρι τότε εμείς ας συνεχίσουμε αυτό που ήδη ξεκινήσαμε συμβάλλοντας στην ανάπτυξή του εκεί στο χώμα που βρίσκεται ακόμα.

    "Πρέπει να φανταστούμε τον Σίσσυφο ευτυχισμένο"!
    Πολύ σωστά!
    Ή αλλιώς διατυπωμένο σ' ένα street art που έβαλα σήμερα:
    "Νικητές δεν είναι αυτοί που ποτέ δεν αποτυγχάνουν.
    Αλλά αυτοί που πάντα προσπαθούν και ποτέ δεν εγκαταλείπουν"
    Διότι για μένα κάθε βήμα είναι μια μικρή νίκη...
    Συνεχίζουμε!
    Καλησπέρα, Κούνελε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν έχω να συμπληρώσω τίποτα στο εξαιρετικό σου σχόλιο, Γλαύκη! Με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνο!! Την καλημέρα μου!!!

      Διαγραφή
  4. Διδαχτήκαμε να τον βλέπουμε ως ηττημένο, στην καλύτερη ως καημένο ρομαντικό... Αλλά εγώ αρνούμαι να το χαρακτηρίσω νικητή. Το ευτυχισμένος μου ταιριάζει! Κι έτσι λέω πρέπει να δούμε την πορείας μας: ως μια πορεία προς τη ζωή, όχι προς τη νίκη!
    Και φυσικά έχω διαβάσει εδώ μέσα υπέροχα κείμενα! Κι ακόμα έχω διαβάσει τις ειλικρινείς προθέσεις! Τα παραδοσιακά ΜΜΕ έχουν ήδη ξεπεραστεί στην πράξη, μένει να μην ενισχύσουμε στο χώρο του διαδικτύου τις πρακτικές τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ακριβώς. Ας μην αναπαράγουμε στο διαδίκτυο τον κόσμο των παραδοσιακών ΜΜΕ. Υπάρχουν ασφαλώς οι τάσεις εδώ κι εκεί, μα η φύση του ίντερνετ επιτρέπει απεριόριστα άλλα πράγματα. Ας το εκμεταλλευτούμε λοιπόν!

      Όμορφο αυτό περί πορείας προς τη ζωή. Ίσως επειδή ακριβώς τείνουμε να θεωρούμε τη ζωή δεδομένη - μα ως γνωστόν άλλο υπάρχω και άλλο ζω... Είμαι βέβαιος πως συμφωνείς μαζί μου.

      Διαγραφή