1 Σεπτεμβρίου 2013

Ένας Φόρος Τιμής στο Μίκυ Μάους

~








Χωράει η παιδική ηλικία σ' ένα τόσο δα κειμενάκι? Η φαντασία της, οι εξορμήσεις, τα παιχνίδια, οι μαγικές της περιπέτειες? Γίνεται να κλείσεις τον κόσμο όλο, τον ουρανό και τον πέρα ορίζοντα σ' ένα μικροσκοπικό τσουβάλι?

Προφανώς και είναι αδύνατο. Όπως είναι αδύνατο να συνοψίσω σε λιγότερες, ή περισσότερες προτάσεις, τη σημασία και τον αντίκτυπο που είχαν πάνω μου αυτά τα μικρά, κιτρινισμένα στην πλειοψηφία τους περιοδικά, που βρίσκονται στοιβαγμένα στα συρτάρια του δωματίου μου. 

Ήταν Μάιος του 1988, αν δεν κάνω λάθος. Τελείωνα την πρώτη δημοτικού. Είχα μάθει μεν ανάγνωση, ωστόσο ποτέ δεν είχα επιδιώξει να διαβάσω κάποιο εξωσχολικό κείμενο. Ένα ωραίο μεσημέρι λοιπόν, εκεί που άραζα στο σαλόνι του σπιτιού μου, έπιασα ένα τεύχος του Μίκυ Μάους. Είχα αρκετά τέτοια, ωστόσο περιοριζόμουν ως τότε να κοιτάζω μόνο τις εικόνες - κάποιες φορές επιχειρούσα να σχεδιάσω στο στυλ τους, δημιουργώντας διάφορες έξαλλες μουτζούρες στο χαρτί. Ποτέ όμως δεν είχα προσπαθήσει να διαβάσω το κείμενο.

Το έκανα εκείνο το μεσημέρι. Με αργούς αναγνωστικούς ρυθμούς η ιστορία ξεδίπλωνε το πέπλο της και άνοιγε νέους ορίζοντες για μένα. Αφορούσε τα παπιά, τον Ντόναλντ, τον Σκρουτζ και τα ανιψάκια. Λεγόταν "ο Δόγης της Βενετίας". Πολλά, πολλά χρόνια αργότερα έμαθα πως ήταν ιταλικής προέλευσης, έμαθα και το όνομα του σχεδιαστή. Τότε όμως γνώσεις σαν αυτή ήταν περιττές. Είχα μόλις ανακαλύψει έναν νέο, υπέροχο, ολοζώντανο κόσμο - τον κόσμο των κόμικς! Διάβαζες το κείμενο, έβλεπες τις εικόνες και σχεδόν ένιωθες πως τα σχέδια θα ξεπηδήσουν από το χαρτί και θα περάσουν στο δωμάτιο σου! Αισθανόσουν λες και άκουγες τις φωνές των χαρακτήρων, μέσα από αυτά τα μικροσκοπικά μπαλονάκια.

Η αρχή είχε γίνει. Το καλοκαίρι εκείνο αγόρασα το πρώτο τεύχος του ΚΟΜΙΞ, ενός νέου περιοδικού που αναδημοσίευε τις ιστορίες ενός πολύ ενδιαφέροντα σχεδιαστή. Κάποιου Καρλ Μπαρκς. Στην Ελλάδα κανείς δεν τον γνώριζε με το όνομα του εκείνο τον καιρό - λίγα χρόνια μετά θα τον είχαν πια μάθει όλοι οι κομιξόφιλοι της χώρας.




Το πρώτο εξώφυλλο του Μίκυ Μάους - έτος 1966



Τα χρόνια θα περνούσαν και εκατοντάδες περιπέτειες σε χάρτινους κόσμους θα συνόδευαν την καθημερινότητα μου. Στην πορεία έμελλε να ανακαλύψω πολλά ακόμα στυλ και είδη κόμικς, ωστόσο οι εκδόσεις του Ντίσνεϋ θα ανήκαν πάντα στις αδυναμίες μου. Τα Κλασικά, το Μεγάλο Μίκυ, το Σούπερ Μίκυ, το Αλμανάκο, το Μίκυ Μάους φυσικά και το ΚΟΜΙΞ, το οποίο μας έμαθε πως αυτές οι ιστορίες μπορεί κάλλιστα να αναγνωστούν με την ίδια ακριβώς απόλαυση από έναν ενήλικα.

Και, για δες. Κάποτε, έχοντας πια μεγαλώσει, αποφάσισα να ασχοληθώ περισσότερο ενεργά με αυτά τα σχεδιάκια, αυτές τις ιστοριούλες. Αποφάσισα να φτιάξω τα δικά μου...

Όπως όμως είναι γνωστό: Όλα ξεκίνησαν από ένα ποντίκι.

Πριν λίγες μέρες ανακοινώθηκε πως το Μίκυ Μάους και όλες οι σχετικές εκδόσεις σταματούν την κυκλοφορία τους. Η οικονομική κρίση χτύπησε για άλλη μια φορά. Ένα περιοδικό που ξεκίνησε το έτος 1966. Έζησε τα σκοτεινά χρόνια της Χούντας, το άνοιγμα της Μεταπολίτευσης, διέσχισε καλπάζοντας την Δεκαετία του '80 και τα παρδαλά Nineties, έφτασε ως τα '00ς, συνέχισε μέχρι το 2013... Και μετά από σαρανταπέντε σχεδόν χρόνια έφτασε στο τέλος του. Το είδαμε και αυτό.

Προσωπικά δεν μπορούσα παρά να αποτίσω έναν ελάχιστο φόρο τιμής στο περιοδικό και στις εκδόσεις που σημάδεψαν την παιδική και ενήλικη ζωή μου. Δεν θα ήμουν ο ίδιος χωρίς αυτά. Έκανα λοιπόν το σχέδιο που βλέπετε πάνω. Μια εικόνα που παραπέμπει στο θρυλικό, πρώτο εξώφυλλο του Μίκυ Μάους. Διατήρησα την αισθητική και το στυλ του αρχικού. Μόνο που εκεί ο Μίκυ έρχεται. Τώρα αποχωρεί...

Ποιός ξέρει. Ίσως τον ξαναδούμε κάποτε απ' τα λημέρια μας...








~

25 σχόλια:

  1. Ωραίο αφιέρωμα!! Τι μου θύμισες... να 'σαι καλά.

    -Καλό μήνα, Κούνελε, με πολλά χαμόγελα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Με τέτοια μεγάλωσα κι όσα αναφέρεις είμαι καλός γνώστης!Κι επειδή ήθελα να τα ΄χω σε περίοπτη θέση προσπάθησα να τα βρω(προ κρίσης) και να τ΄ αγοράσω, αλλά ορισμένοι δεν ήξεραν τι ζήταγαν!
    Πάντως είναι λυπηρό που κτύπησε η κρίση κι αυτά τα έντυπα που μεγάλωσαν γενιές μαζί τους.Κάτι ανάλογο πρέπει να έγινε και με τον "Περιοδικό Τύπο Α.Ε." του συγχωρεμένου Ανεμοδουρά.Για το Μίκυ Μάους πάντως δεν το ΄ξερα κι από σένα το ΄μαθα... στενοχωρήθηκα πραγματικά!
    Να ΄σαι καλά που ενημέρωσες κάποιους κολλημένους σ΄ αυτά φίλε μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γειά σου φίλε Νίκο! Λίγο πολύ ο ένας από τον άλλο το μάθαμε το νέο, εδώ στα κοινωνικά δίκτυα.. Παρατήρησα πάντως πως ήταν πραγματικά μεγάλη η ανταπόκριση του κόσμου, κάτι που δείχνει πως είχαμε κοινά βιώματα πολλοί από μας μικροί.

      Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια!

      Διαγραφή
    2. Ανώνυμος5:33 μ.μ.

      Να, επιτέλους, και ένας παραλληλισμός της υπόθεσης Τερζόπουλου με την υπόθεση Ανεμοδουρά! Φανατικός αναγνώστης του ΜΠΛΕΚ γαρ, μου είχε κάνει τρομερά αρνητική εντύπωση η ξαφνική διακοπή της κυκλοφορίας του ΜΠΛΕΚ. "Βίοι παράλληλοι" για δύο από τους μακροβιότερους εκδοτικούς οίκους της χώρας μας και όλου του πλανήτη...

      Διαγραφή
  3. νταξει,εγω το '88 γεννιομουν,αλλα ο μικυ,ο ντοναλντ και οι υπολοιποι μου κρατησαν παρεα για πολλα χρονια!
    δυστυχως εμαθα πως μετα τη μετακομιση μας,πριν καμια 10αρια χρονια, η μανα μου πεταξε ΚΑΤΑΛΑΘΟΣ τις κουτες με ολα τα περιοδικα Μικυ Μαους μου, κλαψ κλαψ :(
    εμενα παντως η αγαπημενη μου ηατν η Ματζικα! εσενα;

    θενκς γι'αλλη μια φορα για το ταξιδι κουνελε!
    καλη σου μερα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γάτα, να σου πω εδώ πως είχα κάνει την βλακεία μικρός και είχα... πουλήσει πολλά τεύχη Μίκυ Μάους κλπ. Ωστόσο μεγαλώνοντας (αφου τελείωσα το σχολείο) συνειδητοποίησα το λάθος. Τι έκανα? Ξέρεις, μπορείς να βρεις αρκετά παλιά τεύχη στο Μοναστηράκι - αν πηγαίνεις από καιρό σε καιρό. Κάπως έτσι βρήκα τα περισσότερα από τα τεύχη που είχα πουλήσει και τα... αγόρασα ξανά! Και τώρα δεν τα δίνω πουθενά!

      Λογικό που ήταν η Μάτζικα η αγαπημένη σου!!! Η γκοθού της υπόθεσης. :P Εμένα ήταν, είναι και θα είναι ο Ντόναλντ. ;)

      Καλημέρα και σε σένα :)

      Διαγραφή
    2. ναι το ξερω,εχουν κυκλοφορισει κατα καιρους και διαφοροι τομοι κτλ στα μαγαζια.ισως καποια στιγμη το παρω αποφαση και σπασω κανα κουμπαρα,χεχε!
      η πλακα ειναι πως η ματζικα μου αρεσε απο τοτε που την πρωτοειδα,δηλαδη στα μεσα δημοτικου που δεν ειχα ακομα ιδεα τι εστι ροκ μουσικη,ποσο μαλλον γκοθικ και παραφερναλια!
      και ο ντοναλντ ειναι πολυ συμπαθητικος, για καποιο λογο ο μικυ παντα μου την εδινε λιγο σαν τυπακος.
      και μαυρο πιτ γουσταρα πολυ επισης!χεχε παντα μου αρεσαν οι villeins! :P

      Διαγραφή
    3. Μωρέ, τον χάλασαν τον Μίκυ με τα χρόνια, είχε μετατραπεί σε σύμβολο και έχασε τα παλιά χαρακτηριστικά του - που να διαβάσεις τα στριπ της δεκαετίας του '30 και του '40, του Floyd Gottfredson, θα έβλεπες έναν πολύ διαφορετικό Μίκυ! (μόλις τα τελευταία χρόνια επανακυκλοφόρησαν σε συλλεκτικές εκδόσεις οι συγκεκριμένες ιστορίες). Συμπεριλαμβάνω σε αυτά και τις ιστορίες των μεγάλων ιταλών δημιουργών όπως του Ρομάνο Σκάρπα.

      Και να αποτίσουμε έναν φόρο τιμής στον δημιουργό της Μάτζικα (όπως και του μισού σύμπαντος των παπιών), τον μοναδικό Καρλ Μπαρκς... Αν και αν πιάσω τους δημιουργούς τώρα, δεν θα τελειώσω.

      Βασικά αναφέρθηκε η λέξη "αφιέρωμα" πάνω για την ανάρτηση μου. Δεν ήταν αφιέρωμα... αν ήθελα να γράψω αφιέρωμα στους ήρωες της Ντίσνεϋ... χεχε, θα μιλούσαμε για ατελείωτα κατεβατά, ξέρεις τώρα πως κάνω τα αφιερώματα!

      (ίσως να κάνω όμως κάτι στο μέλλον!)

      Διαγραφή
  4. Αχχ... Πόσα μου θύμισες! Τι ωραία που ήταν εκείνα τα χρόνια... Πωπω.. Πολύ συγκινήθηκα!
    Υπέροχη η αφιέρωσή σου! Να'σαι καλά! :)))
    Καλό μήνα και καλή εβδομάδα κούνελε! ;)
    Τα φιλιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Κρίμα, κρίμα, κρίμα, κρίμα !
    Καταραμένη, σιχαμένη κρίση !
    Πάλι καλά που οι αναμνήσεις γράφονται με ανεξίτηλα μελάνια, και δε σβήνονται όσο απλά κλείνουν οι εταιρείες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πραγματικά, δεν άφησε τίποτα όρθιο η κρίση η ρημάδα! Αλλά... η τελευταία σου πρόταση τα λέει όλα, πραγματικά.

      Καλό μήνα φίλε πίθηκε!

      Διαγραφή
  6. Πολύ τρυφερό αφιέρωμα!!
    Καλό φθινόπωρο καλέ μου Κούνελε!

    Πολλά φιλάκια:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλό φθινόπωρο και σε σένα Σερενάτα! Ευχαριστώ πολύ! :)

      Διαγραφή
  7. Θα τον ξαναδούμε!!
    Πάλι με χρόνους με καιρούς, πάλι δικός μας θα'ναι!!
    Το υποσχέθηκε κι ο εκδότης άλλωστε... θα τον ξαναδούμε.
    Εγώ φανατική ανέκαθεν είμαι ΚΑΙ συλλέκτρια αφού έχω όλα τα διψήφια τεύχη και τα φυλάω ως κόρην οφθαλμού!
    Είμαι σίγουρη ότι έστω στα γεράματά μου θα ξαναδιαβάσω νέα τεύχη του Μίκυ Μάους!
    Φιλιά! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Α, αυτό δεν έπρεπε να μου το πεις! Το ότι έχεις όλα αυτά τα τεύχη! Δεν έπρεπε καθόλου. Να τα φυλάς καλά, γιατί δεν ξέρεις τι... κουνέλια τριγυρνούν τη νύχτα ;)

      Διαγραφή
    2. Kαλέ τι κουνέλια...!
      Εκει που τα έχω δε συχνάζουν κουνέλια...
      Oτι και να λες δε σε φοβάμαι...
      Κουνέλι που γκρινιάζει δε ροκανίζει! :-p

      Υ.γ. Και επειδή είμαι σαδίστρια όταν πάω ξανά στο σπίτι στο χωριό (γιατί εκεί τα'χω) θα τα βγάλω μια φωτογραφία να στα στείλω χιχιχι :)))

      Διαγραφή
    3. Δεν γκρινιάζω. Απλά παραθέτω αυτό το χαμόγελο > :)

      (τώρα πρέπει να αρχίσεις να φοβάσαι λίγο)

      Διαγραφή
  8. Υπέροχο το αφιέρωμα σου! Πόσες γενιές δεν μεγάλωσαν με τις κιτρινισμένες του σελίδες. Δεν έχω κρατήσει πολλά τεύχη αλλά χαίρομαι και για τα λίγα που έχω διασώσει από τα νύχια της μαμάς!
    Φιλιά πολλά!

    ΥΓ: Κι όταν εσύ τελείωνες την πρώτη δημοτικού ...εγώ τελείωνα το λύκειο ;-) χεχε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Για το υστερόγραφο: δεν εντυπωσιάζομαι, χε! αν μου έλεγες βέβαια πως τελείωνες το λύκειο όταν κυκλοφορούσε το πρώτο τεύχος (το οποίο και είχες αγοράσει), τότε θα έλεγα "ωωωωωωω!!" :P

      Φιλιά και από μένα

      Διαγραφή
  9. Συγχαρητηρια για το αρθρο σου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ φίλε μου! Πέρασα μόλις από το blog σου (το comics-memories), πάρα πολύ ωραίο, μπράβο!

      Διαγραφή